Şule Ertürk Anıklı…Muaf değil…

Bugün düştüğümüz tarih, insanlığın kendine zulmü diye okunacak!

Okundukça kanayacak.

Sağım cennet, solum cehennem,

Ortası ikisinin arası,

Büyük şamdan altında, yün halı üstünde soluk bir oh’mu,

Zulmün postallarının ezdiği gözyaşlarının ahı mı?

Susarsa hakları elinde olanlar,

Mazlumun ahı yakar kalbimizden fazlasını.

Milleti, dini, dili ne fark eder?

İnsanca yaşamak her çocuğun hakkı.

Yetişkinlerin merhametsiz dünyasında,

Ölen masumlar, ne kadar çoktular.

Korkma çocuk, gideceğin yere onlar varamayacak.

Seni de şehitler gibi melekler, nebiler karşılayacak.

Senin için toprağın altı, üstünden rahatsa,

Bizim şahit olan gözlerimiz sağır, kulaklarımız kör, kalbimiz düğüm,

Bayramımızın rengi kırmızı, tadı acıdır.

“Dedi ki: Sen şairsin, elindeki bu taş ne?

Dedim ki: Şair aşka boyun eğer, zulme değil” A. C. Zarifoğlu.

(Levon Minassian&Armand Amar, DaraNuni eşliğinde)